Абдулло Султон - Чон ба назар омад

Бо мезани да ёд, гуле райҳонам

Хабар дори бе ту лаҳзае наметонам

Чиба ай ма дури, ма намедонам

Дар ин даври ҷавонӣ накун ту хазонам

Ун нигоҳи нозуку чашмакои базеб

Ҳаму теғи нигоша хьди хдм медонам

У хандаи баноз, у муҳои дароз

Дили мара сурох када расидай ҷонам

Берав ту аз назарам, буро аз мағзи сарам

Медони ки ай ғамакои ту сухтай ҷигарам

Бемон танҳо маро, бирав ба дуриҳо

Бимон бисузам ман зи дарди ту ай бевафо

Садо бикун маро, ай ёри носазо

Фақат туи охир, ба дарди дили ман даво

Ҳайфи ҳаму рузо, ки мо будем яҷо

Мезанум ма фарёд, амо овозум бесадо

Фарёди бисадои ман то осумон расад

Бар дарди бедавои ман раҳми Худо расад

Зи хоки гури ман кафе бар бевафо баред

Шояд ки он замон ба қадри ишқи мо расад

Садои пиянина сарма ором мекуна

Дили савдозадара ба худуш ром мекуна

Аламои дилма мехонум бо нолиш

У мара мефаҳмаву ту надори хоҳиш

Ба ҷисми мурдаи ман биёву ҷун бишав

Дар рагои хунии ман қатраи хун бишав

Да ин шабои тор гиристам зор-зор

Ай бевафо биёву Лайлии Маҷнун бишав

Хандаи мастона, нозҳои ҷонона

Сузондаву ҷигарма, мара кадай девона

Аз сузи ишқи ту мерезам чун хазон

Чаро намефаҳми ай духтараки беимон

Биё ба наздам, пазмонат ҳастам

Бишав боре давои дарди дили хастам

Да гирдоби ишқи ту мондум Худоё мадад

Ба ин ҳама бевафогит Худо хорат кунад

Фарёди бе садо, ин дарди бедаво, ин дарди бедаво

Фарёди би садои ман то осумон расад

Бар дарди бедавои ман раҳми Худо расад

Зи хоки гури ман кафе бар бевафо баред

Шояд ки он замон ба қадри ишқи мо расад